کوروش کبیر ما رو ببخش، من ایرانی نیستم!

ابو حسنا
۲۴

+متن شبهه یا سوال:

کوروش کبیر ما رو ببخش
من ایرانی نیستم
چون به جای درود میگویم سلام و به جای بدرود میگویم خداحافظ
من ایرانی نیستم
چون روز کوروش بزرگ را نمیدانم (هفتم آبان ماه)، چون این روز فقط در تقویم کشور من ثبت نشده است
من ایرانی نیستم
چون عربها به من آموختند به خوراک بگویم غذا، در حالی که خودشان به آب هرزه ی شتر میگویند غذا و من هم تکرار میکنم
من ایرانی نیستم
چون عربها به من آموختند برای شمارش خودمان بجای تن از نفر استفاده کنیم که واحد شمارش حیوانات (شتر) است
من ایرانی نیستم
چون عربها به من آموختند که به جای گفتن واق واق سگ بگویم پارس که نام وطنمان است
من ایرانی نیستم
چون عربها به من آموختند دیوث یک صفت زشت است، در حالیکه نام یکی از سرداران ایرانی بوده که درحمله اعراب به ایران تعداد زیادی از سربازان عرب را به هلاکت رسانده است.
من ایرانی نیستم
چون اعراب به من آموختند بگویم شاهنامه آخرش خوش است، چون در آخر شاهنامه ایرانیان از اعراب شکست میخورند
و در پایان …
من ایرانی نیستم
چون عرب کثافت نجس، خون هزاران برادر من را ریخت و امروز برادر من است
برادر من است
برادر من است…

+پاسخ کوتاه :

1. کلمه «خداحافظ»، ترکیب 2 کلمه (خدا) فارسى و (حافظ) عربى مى‌باشد. پس در حالت کلى این واژه صرفا عربى نمى‌باشد.

کلمات «درود» و «بدرود» همچنان در بین فارسى زبانان رواج دارد، اما عرب زبانها از کلمه «فى امان الله» استفاده مى‌کنند، نه خداحافظ!

2. روزى بنام کوروش مصادف با 7 آبان یا 29 دسامبر، در هیچ تقویم بین المللى و یا ایرانى موجود نمى‌باشد.

3. کلمه عربى «الغذاء» به معناى خوراک و طعام مى‌باشد که در زبان فارسى همزه آن مانند املاء، انشاء و … حذف شده است.

4. واژه عربى «نفر» به معناى گروهى از انسانها است، که در قرآن کریم براى شمارش انسان و جن نیز بکار رفته است و لذا بحث تحقیر ایرانیان منتفی است. (کهف، آیه: 34 و الاحقاف، آیه: 29)

– در فرهنگ اعراب به دلیل اهمیت شتر در زندگی آنها از نفر به عنوان واحد شمارش شتر نیز استفاده شده است.

5. حرف «پ» در عربى اصولا یافت نمى‌شود. پس اعراب نمی‌توانسته اند به ما یاد داده باشند که به میهن خود بگوییم پارس.

– تبدیل (پ) به (ف) یک دگرگونی واژگان در گذر زمان است مانند «سپید» به «سفید».

– علاوه بر آن باید بیان کرد واژه پارس به معنی صدای سگ درست نیست. تلفظ درست این واژه به معنی صدای سگ «پاس» است که به نادرستی پارس آمده و جا افتاده است. وظیفه سگ پاسداری و پاسبانی است و پاس کار اوست. سگ پاس می‌کند یعنی با صدایش دارد پاسبانی می‌کند. امروزه کردها ( مثلاً کردهای فهلوی یا فَیلی) درست تلفظ می‌کنند و پارس نمی‌گویند. «ئه و سه گه فره پاس ئه کا. یعنی آن سگ خیلی پاس می کند.»

6. دیوث به معناى مردى است که نسبت به نوامیس خود غیرتى ندارد. اما «پومپه دیوس» از سرکردگان پارتی در زمان ارد اول پادشاه اشکانیان بوده است نه ساسانیان که عمرش کفاف جنگ با اعراب را نمی‌داده است.

7. در خصوص ضرب المثل «شاهنامه آخرش خوش است» نظرات مختلفی داده شده که تنها یکی از آنها به شکست ایران از اعراب مرتبط است. به فرض صحت ادعا، از زمانی که فردوسی شاهنامه را سرود تا امروز اعراب از نظر فرهنگی در موقعیتی قرار نداشتند تا به رواج ضرب المثل در جامعه ایرانی بپردازند.

8. بیشتر مطالبی که مورخان درباره جنگ‌های صدر اسلام نوشته‌اند، از تاریخ طبری می‌باشد، که پذیرش هر کدام نیاز به بررسی دقیق دارد. (طبری مطالب تاریخی را از راویان مختلف نقل می‌کند که برخی دروغگو و غیر موثق بوده‌اند، از جمله سیف بن عمر که خیلی از مطالب مربوط به جنگ‌های ایران و عرب‌ها و مطالبی را که از علی و فرزندان وی در این باره نقل شده، از طریق وی است.)

– افزون براین مسلمانان مردم ایران را قتل عام نکردند و این مطلب از دروغ هائی است که دشمنان اسلام مطرح کرده اند.