چرا تاریخ اسلام برخلاف مسیحیت از همان روزهای نخستین، سراسر جنگ است؟

ابو حسنا
۱۴

+متن شبهه یا سوال:

می‌گویید «اسلام مطلقا با بدی و زشتی مخالف است». یکی از مظاهر بدی و زشتی، جنگ و خونریزی است. عملا می‌بینیم، در مسیحیتی که چنین شعاری نمی‌دهد صحبتی از جنگ نیست ولی تاریخ اسلام از همان روزهای نخستین، سراسر جنگ و درگیری است. سزاوار نیست که اسلام یا از شعار خود دست بردارد و یا مسیحیت را به عنوان مظهر صلح و دوستی بپذیرد؟

+پاسخ کوتاه :

سکه جنگ، دو رو دارد: تهاجم و دفاع.
جنبه تهاجمی جنگ، قطعا بد و زشت است و از هرکس که باشد بد است ولی جنبه دفاع آن، نه تنها زشت نیست بلکه حرکتی مقدس است که نزد تمام افراد بشر، با هر دین و مذهب و گرایشی پسندیده و پذیرفته شده است. پس این تجاوز است که بد است.

در مورد جنگ های صدر اسلام، باید دانست که هیچ کدام از آن‌ها، جنگ های تهاجمی به معنای تجاوز آن نبود، بلکه همگی دفاعی مشروع بود که در برابر تجاوزات و تهاجمات صورت گرفته بود. برای اطلاع بیشتر می‌توانید به کتاب گرانسنگ «اطلس غزوات رسول خدا» مراجعه کنید تا دفاعی بودن جنگ های پیامبر و امیرالمومنین(ع) برایتان روشن شود.

اما در نقطه مقابل، نگاهی به آمار «خونین ترین جنگ های تاریخ بشر» و یک جستجوی ساده در این زمینه، نشان می‌دهد که اتفاقا این مسیحیان هستند که جنگ طلبانه در میدان حضور دارند! بله، اگر کسی به نام اسلام در پی تجاوز باشد ـ مثل کاری که سلطان محمود غزنوی و سلاطین عثمانی و… مرتکب شدند ـ این را نباید به پای اسلام و تئوری اسلام نوشت کما اینکه ما نیز جنگ طلبی ناپلئون بناپارت، جنگ های سی ساله بین کشورهای کاتولیک و پروتستان، جنگ های صدساله بین انگلستان و فرانسه و جنگ های جهانی اول دوم را به پای مسیحیت نمی‌نویسیم.

+پاسخ مفصل :

سکه جنگ، دو رو دارد: تهاجم و دفاع. جنبه تهاجمی جنگ، قطعا بد و زشت است و از هرکس که باشد بد است ولی جنبه دفاع آن، نه تنها زشت نیست بلکه حرکتی مقدس است که نزد تمام افراد بشر، با هر دین و مذهب و گرایشی پسندیده و پذیرفته شده است. اگر جنگی برای دفاع در برابر تهاجم بیگانه ای باشد که به دنبال سلب آزادی، رفاه، امنیت و عزت اجتماعی ملتی باشد، در اینجا دیگر صحبت از بدی جنگ، به طنزی تلخ شبیه است. انسانِ آزادی خواه در برابر تهاجم دشمن دفاع نکند تا بگوید من صلح طلبم؟! این طرفداری از صلح نیست، تسلیم است. پس این تجاوز است که بد است نه دفاع.

اما اینکه گفته می‌شود «اسلام با بدی مخالف است و جنگ هم چیز بدی است» منظور از مخالفت با جنگ، همان مخالفت با تجاوز است. اسلام قطعا با تجاوز مخالف است. و اینکه گفته شد که «تاریخ اسلام پر است از جنگ و درگیری»، باید دانست که هیچ کدام از جنگهای صدر اسلام جنگهای تهاجمی به معنای تجاوز آن نبود، بلکه همگی دفاعی مشروع بود که در برابر تجاوزات و تهاجمات صورت گرفته بود. برای اطلاع از چگونگی دفاعی بودن این جنگ ها، می‌توانید به کتاب گرانسنگ «اطلس غزوات رسول خدا» مراجعه کنید تا دفاعی بودن جنگ های پیامبر و امیرالمومنین برایتان روشن شود. بله، اگر کسی به نام اسلام در پی تجاوز باشد ـ مثل کاری که سلطان محمود غزنوی و سلاطین عثمانی مرتکب شدند ـ این را نباید به پای اسلام و تئوری اسلام نوشت کما اینکه امروزه تمام کشورهای مسیحی ارتش داشته و عمدتا هم سابقه تجاوزات گسترده دارند. نگاهی به آمار «خونین ترین جنگ های تاریخ بشر» و یک جستجوی ساده در این زمینه، نشان می‌دهد که اتفاقا در هیچ کدام از این جنگ ها مسلمانان نقشی نداشته اند بلکه تماما توسط غیر مسلمانان انجام شده است. به این آمار توجه بفرمایید:

1. جنگ جهانی دوم که بیش از سی کشور و 100 میلیون جنگجو در آن به نبرد پرداختند. آمار کشته شدگان بین 6 تا 85 میلیون! متغیر است.
2. جنگ جهانی اول که تعداد کشته شدگان آن بین 10 تا 70 میلیون نفر برآورد شده است. در این جنگ طومار برخی پادشاهی ها در اروپا برچیده شد.
3. شورش «آن لوشان» در چین با 36 میلیون کشته.
4. جنگ های سی ساله که اتفاقا جنگ مذهبی بوده و بین کشورهای پروتستان و کاتولیک رخ داد. تعداد کشته شدگان حدود 8 میلیون نفر.
5. جنگ های صد ساله بین انگلستان و فرانسه که آمار دقیقی بخاطر طولانی بودن این جنگ در دست نیست.
6. جنگ های ناپلئون بناپارت که بین 4 تا 8 میلیون کشته برجای گذاشت.
7. تهاجم آمریکا به افغانستان.
8. تهاجم آمریکا و انگلستان به عراق.
9. جنگ آمریکا و ژاپن و استفاده از بمب اتمی توسط آمریکا در ناکازاکی و هیروشیما و آمار هولناک کشته شدگان این حمله اتمی.
10. جنگ های بسیار زیاد دیگری که بیان آنها از حوصله این مقال خارج است.
و…

حال سئوال اصلی این است: بازهم معتقدید که اسلام دین جنگ و خونریزی و مسیحیت دین صلح و دوستی است؟! اگر با منطق شما بخواهیم پاسخ سئوالتان را بدهیم قطعا به نتیجه ای خلاف آن چیزی که بیان کردید می‌رسیم! ولی حق و انصاف این است که بین «مسیحیت» و «مسیحیان» تفاوت قائل شویم.

اما این بخش از سئوال که گفتید «در مسیحیت صحبتی از جهاد نیست»، بله در مسیحیت صحبتی از جهاد نیست، چون مسیحیت امروز، آن دینی نیست که بتوان به عنوان تأمین کننده نیازهای بشر به آن نگاه کرد. اینکه در مسیحیت جهاد نیست چون مسیحیت جامعه و قانون و تشکیلات اجتماعی ندارد تا برای دفاع از آنها جهاد داشته باشد. شهید مطهری در این زمینه می‌نویسد:

«در مسیحیت چیزى نیست، چهار تا دستور اخلاقى است، یک سلسله نصیحت هاست از قبیل اینکه راست بگویید، دروغ نگویید، مال مردم را نخورید؛ این دیگر جهاد نمى‏خواهد. اسلام یک دینى است که وظیفه و تعهد خودش را این مى‏داند که یک جامعه تشکیل بدهد، کشور تشکیل بدهد، دولت تشکیل بدهد، حکومت تشکیل بدهد، رسالتش اصلاح جهان است؛ چنین دینى نمى‏تواند بى‏تفاوت باشد، نمى‏تواند قانون جهاد نداشته باشد، همچنانکه دولتش نمى‏تواند ارتش نداشته باشد. مسیحیت دایره‏اش محدود است و اسلام دایره‏اش وسیع است. مسیحیت از حدود اندرز تجاوز نمى‏کند، اما اسلام تمام شئون زندگى بشر را زیر نظر دارد». (مجموعه آثار شهید مطهری/ج20/ص223)

نتیجه اینکه، این بحث که دین باید مخالف با جنگ و طرفدار صلح باشد، موضوعی اشتباه است. پس اسلام نه دست از شعار خود مبتنی بر «مخالفت با هر بدی و زشتی» دست بر می‌دارد چرا که جنگ را به معنای دفاع، امر پذیرفته شده و مشروع می‌داند و نه مسیحیت را بعنوان مظهر صلح به رسمیت می‌شناسد، چرا که قرائت این چنینی شما از صلح طلبی مسیحیت، «تسلیم» است نه صلح، مضافا که آمار جنگ های مسیحیان دقیقا بر خلاف نظریه «صلح دوستی مسیحیت» است.